متن آهنگ امید واهی محمدرضا زارعی

آن شب بارانی من و تو‌ تنهایی خیس باران بودیم چه شبی بود
چشم در چشمانت دست در دستانت هی گره میخوردند چه شبی بود
ترس از دست دادن طوئمان با من بود
کاملا میدیدی چه شبی بود
مرا در آغوشت آنچنان جا دادی ترسها ترسیدند چه شبی بود
چه شد پس آن همه امید
به قلب بی پناه من
کجا گلایه میشه برد
به رنج بی امان من
چه شد پس آن همه امید
به قلب بی پناه من
کجا گلایه میشه برد
به رنج بی امان من
تمام من در تو خلاصه میشد
کسی حریف عشق من نمیشد
به حرف نبود خودت جنون قلبمو‌ که دیدی
نباید این دیوانرو‌ به اینجا میکشیدی
چه شد پس آن همه امید
به قلب بی‌پناه من
کجا گلایه میشه برد
به رنج بی امان من
چه شد پس آن همه امید
به قلب بی پناه من
کجا گلایه میشه برد
به رنج بی امان من