متن آهنگ سایه تنهایی طبقه سیزدهم

مرا ندیده بگیرید و بگذرید از من
که جز ملال نصیبی نمیبرید از من
زمین سوخته ام نا امید و بی برکت
که جز مراتع نفرت نمی چرید از من
عجب که راه نفس بسته اید بر من و باز
در انتظار نفس های دیگرید از من
خزان به قیمت جان جار می زنید اما
بهار را به پشیزی نمی خرید از من
 به سر افکنده مرا سایه یی از تنهایی
چتر نیلوفر این باغچه ی بودایی
بین تنهایی و من راز بزرگی اس بزرگ
هم از آن گونه که در بین تو و زیبایی
خزان به قیمت جان جار می زنید اما
بهار را به پشیزی نمی خرید از من
شما هر اینه ایینه اید و من همه آه
عجیب نیست کز اینسان مکدّرید از من
نه در تبرّی من نیز بیم رسوایی است
به لب مباد که نامی بیاورید از من
اگر فرو بنشیند ز خون من عطشی
چه جای واهمه تیغ از شما ورید از من
به سر افکنده مرا سایه یی از تنهایی
چتر نیلوفر این باغچه ی بودایی
بین تنهایی و من راز بزرگی است ٬ بزرگ
هم از آن گونه که در بین تو و زیبایی